bürüşdə — (Bakı) yaxşı bişirilmiş, bişib qızarmış (çörək). – Gitdim gördüm yaxçi bürüşdə çöreglər pişirib, ikisini vırdım qoltuğuma getdim … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
mültəhib — ə. 1) alovlanan, yanan; 2) şişib qızarmış, iltihab etmiş (yara haqqında) … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
abdar — sif. <fars.> 1. Sulu, şirəli, təravətli, lətafətli. Özündən oldu meyə bəzmdən kənar olmaq; Qələtdi bəhs ləbi ləli abdarınla. Q. Z.. Nazənin qız . . yanaqları kimi qızarmış bir qızılgül dərib, şirmayı əli ilə abdar ləblərinə yaxınlaşdıraraq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ala-tala — sif. Tala tala, adda budda, orada burada. Üfüqlərə yatmış ala tala buludlar pul kimi qızarmış ocaq daşlarını xatırladırdı. M. İ.. May ayı idi! Havalar bir az qızmışdısa da, ancaq hələ dərələrdə, dağların döşündə ala tala qar qalmışdı. R. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
alçaqboy(lu) — sif. Boyu alçaq, bəstəboy. Kərbəlayı Qulu alçaqboylu bir kişi idi. Onun qızarmış burnu nazik bığlarının ortasına dik uzanmışdı. . Ç … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ariz — <ər.> köhn. 1. Zühur edən, ortaya çıxan, baş verən. Arizi qəmlər əlindən ürəgim şişmiş idi; Zənn edirdim edəcəkdir ona çarə cigərim. M. Ə. S.. Ariz olmaq – 1) ortaya çıxmaq, qarşıya çıxmaq, baş vermək. İndi burada bir sual ariz ola bilər. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
butalı — sif. Üstündə buta olan; naxışlı, güllü. Butalı parça. Butalı dəsmal. – <Məşədi Heydər> qolunu çırmalayıb, qırmızı butalı nimçənin ortasında köndələn yıxılan cücənin qızarmış budundan yapışdı. B. T.. Qapıdan içəri girən kimi iri və dördkünc… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bürüştə — sif. <fars.> Yaxşı bişmiş, kövrək bişmiş, qızarmış. Bürüştə çörək. Bürüştə qutab. Bürüştə paxlava. – <Mirzə Qulam:> Kabab ilə bürüştə lavaşın ayrı ləzzəti olur, axı! M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cızıldamaq — f. Cız cız eləmək, cızıltı səsi çıxartmaq. Pavluşa əlini alnına çəkdi, tər qızarmış dəmirin üstünə tökülərək cızıldadı. M. S. O.. . . Yağ əridikcə közün üstünə damcılayıb cızıldayır, seyrək tüstü qalxıb sakit havada yayılır, həyəti kabab iyi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cəzb — is. <ər.>: cəzb etmək – özünə tərəf çəkmək. Cins cinsini həmişə cəzb eylər; Yoxdu bu işdə söhbəti digər. S. Ə. Ş.. Aslanın zirəkliyi, hazırcavablığı, onun alnının genişliyi, bəzən böyüklərə məxsus bir əda ilə dərin fikirlərə getməsi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
